Wetgeving vandaag in Nederland en België
In Nederland worden begraafplaatsen voornamelijk gereguleerd door gemeentelijke verordeningen, begraafregelingen en de Wet op de Lijkbezorging 1991. Deze laatste is een herziening van de reeds vermelde Begraafwet van 1869 waarin ook crematie geregeld is, dat in 1869 in Nederland nog niet toegestaan was. Bovendien is aan de islamitische ‘uitvaartvoorschriften’ tegemoet gekomen. Zo is er de wettelijke mogelijkheid om zonder doodskist te begraven en in de plaats een ander ‘biologisch afbreekbaar omhulsel’ te gebruiken en mag op aanvraag een begrafenis voor de wettelijke wachttermijn van 36 uur plaatsvinden, beide voorschriften voor de begrafenis van de islam.
Momenteel worden begraafplaatsen in België gereguleerd door de Wet op de begraafplaatsen en lijkbezorging 1971; La loi sur les funérailles et sepultures du 20 juillet 1971. Deze wet werd een aantal keren herzien (1973, 1980, 1989, 1998, 2001) en was in het proces zeer vaag en onuitvoerbaar geworden. De herziening van 1973 had vooral betrekking op crematie, het verstrooien van de as en het bouwen van crematoria. De herzieningen van 1980 en 1989 omvatten veel tekstuele veranderingen en hadden ook betrekking op de mogelijkheid om de as na crematie mee naar huis te nemen, in plaats van ze uit te strooien op een daartoe bestemde plaats. De belangrijkste herziening van de Wet van 1971 vond plaats in 2001, als gevolg van wat bekend is geworden als het Lambermontakkoord. Vanaf toen werden kwesties met betrekking tot begraafplaatsen en begraafplaatsen regionale aangelegenheden.[1] De drie verschillende Belgische regio’s (Brussel, Vlaanderen en Wallonië) kregen toestemming om eigen regels en voorschriften uit te vaardigen met betrekking tot de verwerking van lijken in hun regio. In 2004 was Vlaanderen de eerste regio die zijn regionale regels uitvaardigde over de verwerking van lijken,[2] gevolgd door Wallonië in 2009 [3] en Brussel in 2011.[4] Deze verschillende regionale wetten bieden verschillende opties en uitspraken aan in verschillende regio’s.
Bron: https://openaccess.leidenuniv.nl/bitstream/handle/1887/28740/04.pdf?sequence=10
[1] Bijzondere wet houdende overdracht van diverse bevoegdheden aan de gewesten en de gemeenschappen, 13 juli 2001. Belgisch Staatsblad, 223, 3 Augustus 2001. Het Lambermontakkoord is een overkoepelende term voor drie politieke akkoorden (Hermesakkoord, Lambermontakkoord en Lombard- of Brusselakkoord) die in 2000-2001 zijn opgericht en te maken hebben met de aanpassing van de federale staatshervorming.
[2] Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap, Decreet op de begraafplaatsen en de lijkbezorging, 16 januari 2004.
[3] Waalse overheidsdienst, Decreet tot wijziging van Hoofdstuk II Titel III van Boek II van Deel I van het Wetboek van de plaatselijk democratie en de decentralisatie betreffende de begraafplaatsen en de lijkbezorging, 6 maart 2009.
Service Public de Wallonie, Décret modifiant le Chapitre II du Titre III du Livre II de la première partie du Code de la démocratie locale et de la décentralisation relatif aux funérailles et sépultures, 6 mars 2009.
[4] Ministerie van het Brussel Hoofdstedelijk Gewest, Ordonnantie tot wijziging van de wet van 20 juli 1971 op de begraafplaatsen en de lijkbezorging, 19 mei 2011.
Ministère de la Région Bruxelles-Capitale, Ordonnance modifiant de la loi du 20 juillet 1971 sur les funérailles et sépultures, 19 mai 201
